De kantonrechter oordeelt dat eiser niet heeft voldaan aan zijn stelplicht ter zake van het door hem gestelde misbruik van omstandigheden bij schenkingen van erflaatster aan gedaagde zodat niet wordt toegekomen aan de omgekeerde bewijslast van artikel 7:176 BW.

Advocaat die langstlevende ten onrechte als vermeende erfgenaam dagvaardt zonder het CTR te raadplegen, schendt daarmee de zorgvuldigheidsnormen die hij jegens haar in acht moest nemen en is gehouden tot schadevergoeding.

In de nalatenschap van de in Frankrijk wonende en overleden erflater verzoeken verzoekers in hoedanigheid van wettelijke vertegenwoordigers van de minderjarige erfgenaam van erflater machtiging tot verwerping van de nalatenschap.

De rechtbank laat in het midden of de vordering tot vaststellen omvang OBV-vordering en schending legitieme portie bij aandelenoverdracht in 1970 in de nalatenschap van de in 1983 overleden vader is verjaard omdat eiseres haar recht tot het instellen van die vordering heeft verwerkt.

Dat in een eerdere procedure de vordering van eiser tot inzage in de bescheiden van de afwikkeling van een maatschap tussen erflater/vader en een broer van eiser is afgewezen, staat niet in de weg aan het inzageverzoek van eiser ter zake van de legitieme portie in erflaters nalatenschap, mede omdat de rechtbank artikel 4:16 lid 4 BW op OBV van toepassing acht.

In het kader van de vaststelling van diens legitieme portie in zijn vaders nalatenschap wordt de onterfde zoon toegelaten tot het leveren van bewijs van feiten of omstandigheden waaruit valt af te leiden dat vader andere dan gebruikelijke schenkingen heeft gedaan in de zin van artikel 4:69 BW.

Slachtoffer/erflater heeft het hem toegebrachte leed niet (meer) kenbaar persoonlijk kunnen ervaren, waardoor het hoogstpersoonlijke recht op immateriële schadevergoeding niet kan vererven op de nabestaanden die zich als benadeelde partij in de strafprocedure hebben gevoegd.

De rechtbank oordeelt dat relatie tussen erflater en diens partner is beëindigd en dat de beschikkingen ten gunste van de partner zijn vervallen hoewel het testament het verval koppelt aan het einde van het samenwonen waarvan blijkt uit verschillende BRP-adressen.

De rechtbank wijst de vordering tot partiële verdeling van de nalatenschap toe.

Bewindvoerder toont aan dat (nog levende) betrokkene ten tijde van diverse rechtshandelingen wilsonbekwaam was zodat de rechtbank vaststelt dat de in het testament vervatte uiterste wilsbeschikking als eenzijdige rechtshandeling nietig is op grond van artikel 3:34 lid 2 BW.