De rechtbank stelt samenstelling, gerechtigdheid en verdeling in nalatenschappen vast.

Er is geen grond voor ontslag van de executeur: de aangifte erfbelasting geldt als boedelbeschrijving en de voorgenomen verkoop tegen een te lage prijs is onvoldoende onderbouwd.

Het hof oordeelt dat de executele niet van rechtswege was geëindigd, en draait – hoewel er grond was voor ontslag van beide executeurs – het ontslag van een van hen terug met als doel dat die executeur een ander voor zich in de plaats stelt.

De vereffenaar slaagt niet in het bewijs dat aan de erfgenaam gelden zijn geleend in plaats van geschonken.

Alvorens de verdeling vast te (kunnen) stellen, biedt het gerecht de kans een verklaring van erfrecht in brengen.

In appèl gaat het tuchthof mee in het oordeel dat de langstlevende/executeur bevoegd was een legaat aan zichzelf af te geven en te leveren.

De veroordeling tot ontruiming wordt geschorst.

Op verzoek van een aantal van de 118 erven verbiedt het gerecht gedaagde onder oplegging van een dwangsom om zonder machtiging beschikkingshandelingen met betrekking tot nalatenschapsgoederen te verrichten.

In een uitleggeschil wordt gelegenheid geboden een andere erfgenaam in rechte op te roepen omdat de uitkomst van de procedure mede het aantal erfgenamen bepaalt en daarmee ook diens positie raakt.

Op verzoek van de staat benoemt de rechtbank een vereffenaar.