De rechtbank oordeelt dat uit de feiten volgt dat erflater krachtens een onderhands stuk een schuld had aan zijn broer en dat deze o.m. krachtens artikel 4:14 BW door diens echtgenote moet worden voldaan.

Verkrijger van percelen uit een nalatenschap heeft niet onrechtmatig gehandeld jegens een andere beoogd verkrijger.

Conform vordering in incident houdt de rechtbank op grond van artikel 17 lid 1 EEV de zaak aan.

De rechtbank geeft onterfde broer geen inzage in medisch dossier overledene omdat concrete aanwijzingen ontbreken dat overleden feitelijk wilsonbekwaam was.

Kantonrechter wijst verzoek tot ontslaan bewindvoerder af.

Omdat de kinderen van de verwerpende erfgenamen krachtens plaatsvervulling erfgenaam zijn in een beneficiair aanvaarde nalatenschap en zij geen mede-eisers in eerste aanleg waren, oordeelt het hof anders dan in eerste aanleg tot niet-ontvankelijkheid.

Als de ene broer de executeursbenoeming niet aanvaardt, weigert de kantonrechter de andere broer daartoe te benoemen, mede omdat deze laatste heeft voorgesteld de tot mede-erfgenaam benoemde goede doelen te laten vervallen.

De kantonrechter legt uit waarom zij artikel 1:441 lid 5 BW niet als lex specialis ziet van artikel 4:193 BW en wijst vervolgens het verzoek van de beschermingsbewindvoerder af om de nalatenschap te verwerpen omdat de nalatenschap geldt als beneficiair aanvaard.

Het hof kwalificeert de vorderingen waartegen beroep is ingesteld als betreffende de voortgang of instructie van de zaak en verklaart appellanten niet-ontvankelijk.

De rechtbank oordeelt dat geen sprake was van een situatie waarin gedaagde in haar hoedanigheid van gevolmachtigde – en niet pro se – had moeten worden gedagvaard.